رواية أنت دائي و دوائي بقلم أماني الياسمين

 

جدى انا كده هقلق منك انت شكلك بتوزعنى 
الجد به مش انت الى جلت رايح تسبح روح ياولدى الله يرضى عنيكى خلينى اشوف الدره عيونها شارده ليه 
حمزه وهو يرمق رنا بنظرات لم تفهم معناها وقال بهدوء ماشى ياجدى بس اتمنى انى مكنش انا السبب فى النظرات الشارده الى بتقول عليها دى
قال حمزه ذلك وهو يرسل لرنا نظره تحذيريه وكأنها رساله صامته تخبرها الا تبوح بما بينهم لأحد خرج حمزه من الغرفه بعد هذه النظره وترك رنا مع جدها
الجد ها جولى لجدك العجوز مالك فيكى ايه
نظرت له رنا بحزن وقالت هو صحيح ياجدى انك قطعت الفلوس عن بابا الله يرحمه ولما رجع وطلب منك الفلوس شرطت عليه يتجوز امى 

الجد حوصل يابتى 
رنا بعدم تصديق ايه مش ممكن 
الجد ايه كنتى متوقعه انى اجول ماحصولش لأ حوصل 
رنا طب ليه 
الجد بتسألى ليه وعايزه تعرفى ولا خلاص متوكده انى مذنب فى حجك ابوكى الله يرحمه ومرته وأخواتك
رنا يعنى ايه 
الجد يعنى رامى ملا دماغك منى وخلاكى كرهانى وماعايزاش تسمعى منى 
رنا بهدوء انا مقدرش اكرهك ياجدى وعايزه اسمع

منك 
الجد بوكى من زمان وكريمه مكتوبه على اسمه لا عمره اعترض ولا جال لأ لحد ماجابل ساميه وجه جالى عايز يخطبها ما أكدبش عليكى انى رفضت البت امانه عندى وابوها ماټ وسابها فى رجبتى وهى على اسم ابنى رفضت وهو عاند جدامى لفتره وبعدها سكت وخطبناله كريمه وعملنا ليله تتحاكى بيها البلد كلتها وبدأنا نجهز شوجتهم وأشترينا الشوار وعزمنا الخلايج وجبل الفرح بتلت أيام الأجيه لامم خلجاته وماشى وتارك وراه مكتوب يجول انه هيتجوز ساميه
رنا كل ده انا عارفه بس ليه تمنع عنه فلوسك وتخلى يعيش فى الفقر وانت ربنا فاتحها عليك
الجد عشان كريمه عشان كريمه الى سمعتها بجيت فى الارض والناس مرحموش جلبها العليل وجالوا عليها كلام يا ما كانت عايشه مېته بالحيه نفس داخل ونفس خارج ولما تفكر تخرج كان الناس يسموا بدنها بكلام ماسخ ترجع تعبانه وابوكى عايش حياته واتجوز الى بيحبها وخلف بدل العيل اتنين ونسى انه خلف وراه مرا مکسورة الجناح للسنة الناس الى مابترحمش عايزانى بعد ده كله اروح اعطيه من فلوسه واريح عيشته وهو سود عيشتها وجتلها بالبطئ 
رنا............
الجد كنت عايزه يتعب فى حياته يمكن يرجع 
رنا ولما يرجع تشترط عليه يتجوز امى عشان تساعده 
الجد ده الى كان فى يدى عشان يتجوزها ويردلها كرامتها الى هدرها ابوكى لما راح وهملها 
سكتت رنا وقالت بحيره مش عارفه ياجدى مش عارفه ده صح ولا غلط
الجد انى راجل على أدى ومنيش متعلم تفكيرى وهدنى اعمل كده صحيح اتأخر عليها اكتر من عشر سنين بس ف الآخر ماټت وهى مرته زى ما وعدت ابوها وانى واثج ان رغم ان ايامها مع ابوكى كانت جليله الا انها كانت مبسوطه وياه والفرحه مكنتش سيعاها 
رنا مش عارفه ياجدى ... مش عارفه اقولك انت صح ولا غلط 
الجد انا ضميرى مستريح وان كان على رامى ابو راس يابس هياجى يوم ويعرف انى كان عندى حج
رنا ياريت ياجدى 
الجد طب وانتى يادره زعلانه منى عشان ابوكى واخوانك 
نظرت له رنا ورمت نفسها بين ذراعيه وقالت انا عمرى ما أقدر أزعل منك ابدا ياجدى
ربت الجد على ظهرها وقال ربنا يحميكى ويحفظك يادره ويهديلك الأسد
وهنا هذه الجمله طرق حمزه الباب ودخل وضع حمزه يديه على صدره فى حركه مسرحيه وقال رنا وجدى .... ايه جو العشق الممنوع ده 
ضحك الجد وقال اتحشم يا واله خلينا لك انت العشج يا عاشج
نظر حمزه الى رنا التى كانت مطرقه برأسها وقال من جهة انا عاشق فانا أكيد عاشق .... والتفتت الى الجد وقال تسمحلى اخد معشوقتى واروح مشوار 
الجد روح بس متتأخروش عشان ناكل كلتنا سوا 
حمزه لأ معلش كله انتوا انا خليت جدتى تحطلى شوية أكل فى سله وهناكلزانا ورنا مع بعض ماتستنوناش
الجد ماشى ياسيدى بس خلى بالك منيها 
حمزه فى عيونى ..... والټفت الى رنا وقال ياله
أومأت رنا وذهبت معه دون ان تعترض اوحتى تسأل عن وجهتهم
خرجت رنا وحمزه من البيت متجهين الى الأسطبل وامر السائس بأخراج فرسه وسرجها وقال لرنا ياله اركبى 
رنا بهدوء هنروح فين 
حمزه ممكن تركبى بس 
رنا حمزهمش عايزه اركب صدقنى حاسه انى دايخه وانى..... وشهقت ولم تكمل جملتها لانها وجدت نفسها مرفوعه فى االهواء ثم نزلت على ظهر الفرسه وقبل ان تعترض او حتى تستنكر كان حمزه أعتلى الحصان خلفها وأعطاها سلة الطعام وأمسك باللجام وهو يبتسم ويقول كنا هنقضى النهار كله ف الكلام كده احسن نوفر طاقتنا لحاجه تانيه افضل 
نظرت له رنا واحمرت وجنتيها عندما فهمت معنى كلماته 
ضحك حمزه بشده وقال بقيتى قليلة الادب انا ماقصدتش الى جه فى دماغك 
رنا انا .... انا قليلة الادب ياحمزه 
حمزه اها .... وانا خاېف على نفسى معاكى وبفكر اخد معانا امى تحمينى منك 
وقبل ان ترد كان